نامه دختر کوهستان به مردان بلوچ

توانستم در نیکشهر ادامه تحصیل بدم و با نمرات خوب قبول شدم و دوران راهنمایی را با موفقیت پشت سر گذاشتم و به دبیرستان راه یافتم سال دوم انتخاب رشته بود من رشته ریاضی فیزیک را انتخاب کردم و الان پیش دانشگاهی هستم و دوست دارم مهندس عمران باشم دختریکه الان ۱۸ سالمه ان روز را به یاد میاورم که پدرم با دو چوب به هم مالیدن برایما ن آتش روشن کرد حالا میدانم بر اثر

اصطکاک دو چوب و گرم شدن آنها آتش روشن شد .حال من همان دختری هستم که قبلا بوده و هستم اما امروز مسولیت سنگینی بر شانهایم فشار میاورد چون میدانم اگر مثل مادرم بزرگ میشدم اینقدر احساس مسولیت نمیکردم فقط وظیفه داشتم ازدواج کنم و به خانه داری بپردازم اما امروز من با روزهایی که مادرم زندگی میکرد متفاوت است من امروز دوست دارم برای مردم و خانواده مفید باشم و به خود میبالم که دختر کوهستاانم اما با تفکر نوین من با قلم و زبان خود آنچه میتوانم نسبت به مسولیتی که دارم بخوبی انجام دهم امروز عصر ارتباطات و تکنولوژی است ما به دور از خشونت میتوانیم به جایگاهی که برایمان شایسته است برسیم واز این بحرانها بگذریم و به نقطه علا برسیم میدانم فکری که من میکنم نیاز به زمان دارد اما باید قبول کنیم اول باید بستر سازی کرد برای هر کاری من شاید از دیدگاه بعضی از بزرگان اشتباه فکر میکنم اما شخصا بر این روش اعتقاد دارم ما باید از ملتهای دیگر یاد بگیریم از ملت کرد زن و مرد در کنار هم مبارزه میکنند بصورت مسالمت آمیز ما باید به مشکلات مختلفی که در پیش رو داریم توجه کنیم با کشتن صدها مامور نظامی نمیتوانیم به حقوق خود برسیم در جامعه ای که هنوز زن مثل یک برده است میخواهیم به آزادی و دمکراسی برسیم اندک زمانی نمیشود به همه چیز رسید ما دختران بلوچ دوست داریم به تحصیل و مبارزه بپردازیم و این کار را خوب انجام میدهیم اما بشرطی که من من را کنار بگذارید و در کنار ما باشید شاید این جمله من شما را رنجیده خاطر کند اما صادقانه میگویم اگر به زنان و دختران بلوچ ارزش و احترام قائل نباشید بازنده هستید امیدوارم مردان بلوچ با دید باز به زنان و دختران نگاه کنند و شک نکنید در بسیاری از مسائل زنان بلوچ از مردان سبقت گرفته اند از جمله در زمینه تحصیل به امید روزی که من و تو برابر باشیم

زهره رییسی دختر کوهستان