فرهنگی که بر جامعه ما رواج دارد فرهنگ حسادت ، کینه ، انتقام جوئی و نفاق است.:به قلم میر بلوچ

شعاردادن خیلی ساده است. ظلم و جنایت آخوندهای حاکم برای کسی پوشیده نیست. قهرمان های اسطوره ای ما به تاریخ سپرده شده اند و دیگر الهام بخش دادن امید و شهامت در این دوران نیستند

. فرهنگی که بر جامعه ما رواج دارد فرهنگ حسادت ، کینه ، انتقام جوئی و نفاق است. کسانی هستند که ادعای روشنفکری و روزنامه نگاری دارند. بجای آگاهی دادن و هدایت مردم برای کسب تساوی حقوق ، شبانه روزه چسبیده اند به اعمال سازمانها، احزاب یا افرادی که بر علیه رژیم آخوندی فعالیت میکنند. این افراد یا سازمانهای بلوچی زایده از همین فرهنگ هستند و دارای ضعف و کاستی های زیادی هستند. آنها متاثر از فرهنگ ایلی عشیرتی که هنوز در بلوچستان حاکم است متاثر میباشند. فی المثل رهبران این احزاب بلوچی گویا ثابت هستند و تا خودشان خسته نشوند، کنار نروند ، دیگری جای آنها را نمیگیرد. این گونه احزاب سنتی هستند و پویائی لازم را برای سازماندهی و تغییرات متناسب با مسایل روز مردم ندارند یک سری شعارهای سنتی کلیشه ای دارند که هر از چندگاهی تکرار میکنند. البته یک سری کارهای افشاگرانه و کار حقوق بشری میکنند که جای ستایش و تقدیر دارد اما برای بسیج کردن مردم برعلیه دیکتاری ملایان ضعف دارند. مبارزه بر علیه رژیم آخوندی فاشیستی ابزار و کارزار ویزه خود را طلب میکند. ابتدا باید دشمن را بخوبی بشناسیم تا بتوانیم بر علیه آن قیام کنیم. حکومت مذهبی برپایه ایدئولوژی ،چاره ای جز بکارگیری زور ، شکنجه و کشتار برای ادامه حیات خود ندارد. ما نمونه این حکومت مذهبی شیعه را در حال حاضر در ایران تجربه میکنیم . در افغانستان حکومت طالبان نشان داد که ملایان سنی چگونه حکومتی را داشتند. عربستان سعودی هم یکی دیگر از همان حکومتهای ضدبشری است که وجود دارد. استمداد از ملایان بلوچ خوب است ولی باید توجه داشت که آنها آزادی مذهبی خود را میخواهند. این حق آنان است و هیچ انسان آزاده ای مخالف حق و حقوق انسانی آنها نیست. اما کسانیکه خودشان منادی ترس و وحشت هستند نمیتوانند پرچم دار دموکراسی و آزادگی باشند. ما نباید آنها را از خود برانیم ولی پر بهادادن به ملایان باعث ضعف و عدم توجه به واقعیات جامعه است. کسانیکه دم از اتحاد و همبستگی میزنند خودشان از جمله کسانی هستند که باعث جدایی و پراکندگی مردم میشوند. به جای نشانه گیری دشمن به اعمال قربانیان این نظام ازجمله دوستان و مبارزین می چسبند. با تحقیر و بد و بیراه گفتن به یکدیگر باعث ترس و دلسری بیشتر در بین مردم میشوند. 

مردم سرتاسر ایران برای احقاق حقوق خود پی گیر هستند. در مقابل ملایان علیرغم زندان ، شکنجه و کشتار ،مقاومت میکنند به شکلهای مختلف مبارزات مدنی خود را پیش می برند. ملت ایران بر ترس حاکم بر جامعه غلبه کرده اند. اکنون ترس تمام تار و پود این رژیم ضد بشری را فرا گرفته است. روزانه شاهد هستیم که حاکمان بی دین ، چگونه اعمال زشت همدیگر را افشا میکنند و هریک سعی دارد که دیگری را در غارت اموال ملت متهم کند. آیا آین احزاب و سازمانهای محلی قادر هستند که آرزوها و امیال آزادی طلبانه ملت بلوچ را با حرکت سرتاسری مردمی ایران گره بزنند. آیا به اندازه کافی احزاب سیاسی و سازمانهای مدنی در بلوچستان وجود دارد که بتوانند مردم را بسیج کنند تا پس از این رژیم پاسدار آزادی و اتحاد و هم بستگی در جهت پیشرفت و ترقی باشند. آیا به صلاح مردم بلوچ است که با استفاده از شعارهای قومی و ناسیونالیستی برای رسیدن آزادی از روی اجساد مخالفین خود عبور کینم. آیا ما میتوانیم کینه های ناشی از ظلم و جنایت آخوندها را از سینه های خود بزداییم یا اینکه مثل خود آن جنایتکاران رفتار خواهیم کرد؟ آیا ما باید ابتدا همه چیز را نیست و نابود کنیم و از بین ببریم تا بتوانیم مملکت خود را از نو بسازیم!

میربلوچ