په دگرے چات بجنَے وت آئیءِ تۏکءَ کـپَے

اِے قصّه راستېنے ءُ غرض چه اېشیءَ  پَنت ءُ اِنْدِرِس گِرَگ اِنت؛ پرچے که هنچۏشېں قصّهانی حقیقت په آسانیءَ بهیال ءُ  چه وانۏکءِ حافظه ءَ گارءَ نبیت. ءُ اِے قصه‌اِے که اِشیءِ تهءَ اِندِرست ءُ پنت هست‌اِنت په هر آ کسے که ﷲءِ حرمتانی پردگءَ دِرّیت ءُ لوئیٹ که گۏں مردمانی دُتّگانی آبروءَ گْوازی بکنت.اِے  یک مردےءِ قصه‌اِنت که آئیءَ ابید چه دخترانی بازی دَیَگ ءُ آیانی نابود کنگءَ دگه کاری نیست‌اَت. اِے مردکءَ گۏں وتی شیرکنېں خبران ءُ  گۏں وتی دروغېں وعده ءُ بوجیگاں آهانی رېپېنت ءُ بازیءَ دات ، ءُ وهدے کہ چه آیاں په وتی مرادءَ رَست ، وَیلیءَ کرتنت ءُ په دگه جنِکّےءَ گَشت، اِے ورناءِ کار همېش‌اَت که هچ دین ءُ حیائے آئیءَ مهنءَ نکُت، آئی دِرّۏکېں جناورے ءِ پَیم‌اَت که گیابانءِ تهءَ پہ شکارےءَ گَردیت که گۏں آئیءَ وتی گژنگیءَ یک گْور بکنت.ماں یکّے چه آئیءِ گَرد ءُ گۏلاں یکّے چه بازی وارتگېناں به ذریعهء آئیءِ هم‌مٹّاں آئیءِ دامءِ تهءَ کپت. آئیءَ وتی گْوانکۏءِ نمبرءَ جنِکّۏءَ دات. گڑا جنکۏءَ په آئیءَ گْوانکۏ جت. ورناءَ مرند بوت که وتی شیرکنېں گپانءَ په آئیءِ گۏشءَ برسېنیت ءُ جنکّءَ ماں عشق ءُ عاطفهءِ دنیاءَ اُژناگ بدنت. ورناءَ تْوانت که گۏں وتی مگر ءُ حیلهءَ آئیءِ دلءَ په وت مشغول بکنت، ءُ جنکۏ آئیءِ عاشق ببیت. رندءَ اِے ورنا وهدے که فهمِت ءُ دلجم بوت که دختر گۏں آئیءَ په سِتک (صدق) اِنت ءُ آئیءِ نیبّگ چِنَگءِ ٹېمب رستگ، گڑا اراده‌ای کُت که دخترءَ هنچۏش که هما دگراں اېر ببارت، بلے دخترءَ نمنِّت ءُ گوشتی: بے شک که من ءُ  تئی میانجینءَ پاکېں ءُ پاکدامنېں دوستی‌یے هست‌اِنت که بید چه شرعی‌اېں سیر ءُ نکاحءِ تاجءَ نجنت. ورنا لۏٹِت ءُ مَرند بوت که آئیءَ بےسُدّ بکنت ءُ برېپېنیت، بلے دخترءَ نمنِّت ءُ مردکءَ مارِت که اِے باریءِ تهءَ آئی سۏبېں نبوتءُ پرۏشی وارت، گڑا اراده‌ای کت که چه آئیءَ وتی غرورءِ خاطرءَ وَنده بگِیرْت ءُ  آئیءَ چۏشېں درسے بدنت که هچبر آ درسءَ مَشَمُشِیت؛ نوں ٹلفونی جت ءُ گلائېش بوت گۏں آئیءَ چه وتی عشق ءُ دوستیءِ گپ جنگ ءُ اِے که حتماً په زامات بُوَگءَ آیانی گْورءَ برَوت ؛ پرچے که آئیءِ دوریءِ تْوانءَ نداریت ءُ جنک په آئیءَ هنچوش که هوا اِنت که اگاں هوا په آئیءَ مرسیت مریت..دخترءَ هں که گۏں وتی سادگی ءُ عشقءِ بازی ورگءَ آئیءِ خبرانءَ راست لېکت ءُ وتی محبتءِ شوقی په آئیءَ بَدَل دېم دات. اِے فاسقېں ورنا مدېم په آئی ٹلفونءَ جت ءُ جنکۏءِ چه عشقءِ آسءَ گۏں دات ءُ وعده‌ای دات که په همے زوتاں آیانی گْورءَ کـَیت ءُ په آئیءَ نام گریت، بلَے لهتے چۏشېں خبر هست‌اِنت که نبیت آیانءَ ٹلفونءِ تهءَ بگْوشیت ؛ چےءَ کہ اے خبراں په آیانی دېمکائیءِ جن‌ ءُ  مردیءِ زندگیءَ بستگی دارَنت، چه اِے سَوبءَ لۏٹیت که آئیءَ دېم په دېم بگندیت. رند چه دخترءِ نمنّگءَ آ خبیث تْوانت که آئیءَ په گِند ءُ گداری راضیگ بکنت، ءُ  دختر هم په اېشیءَ مَنِّت. گڑا فاسق گَل بوت ءُ گِند ءُ  گدارءِ جاگه ءُ ٹېمبی په دخترءَ معیّن کت که : گِندءِ نِندءِ جاه «تیابی جانشۏد» بزاں کاپراِنت سُهبءِ سرءَ. گڑا هر دۏئېناں په اِے وعدهءَ تپاک بوت‌اَنت.اِے مکّارېں خبیث گَل بوت ءُ زوتکاں دېم په وتی هم‌ڈولېں بدېں دۏستاں شُت ءُ  آهانی گْوشت: « باندا دخترے تیابی جانشۏدءِ نیمگءَ کـَیت ءُ منی پدءَ گردِیت ، من چه شما دزبندیءَ کناں که شما باندا همۏداں وتءَ برسېنېت، وهدے که آئی آتک، هر چے که شمَے دلءَ لوٹیت گۏں آئی بکنېت.» بانداتیکېں رۏچ اِے سنگتاں شُت ءُ تیابی جانشۏدءِ تهءَ ماں آ حالے که هَلَه‌اېں کچکءِ پَیمءَ هَس هس‌اِش‌اَت په صیدءَ اِنکِرېز بوتَنت . گڑا صید اَتک ءُ وتی صیادءِ رندءَ گَشت، دخترءَ تیابی جانشۏدءِ تۏکءَ پُتِرت ءُ آئی‌ءَ را توار پِرجَت. اَناگاهءَ آ بچکاں درّۏکېں جناورےءِ وڑءَ آئیءِ سرءُ اُرُش آورت ءُ باری په باری سرائی کپتنت ءُ وتی میل‌اِش چه آئیءَ سېر کُت ءُ وتی انگرېں شهوتءِ آس‌اِش کُشت ءُ آئرِش په هما جاورے یلَو کُت تسلیتءِ سزاوار‌اَت. پدءَ دراتْک ءُ دېم په وتی ماشین ءُ سواریءَ شتنت تاں دیست اِش که آ مکّارېں پلیت په آیانی دېمءَ آیگ‌ءَاِنت. وهدے که آئرِش دیست، نُسهَند اِش جَت ءُ گْوشتِش: « هما ڈَولے که تئی دلکَشّ‌اَت کار بوت.»ورنا باز گَل بوت ءُ گۏں آیانی همراهیءَ تیابی جانشۏدءِ تۏکءَ رَپت داں که وتی چمّانءَ چه آ بَزّگېں دخترءِ گِندَگءَ سارت ءُ وتی تۏکی تُنّگیءَ دُور بکنت، که اِے جنِکّ همائی اَت که آئرَے وتی گْورءَ نهِشت ءُ آئیءِ خبری نَزُرت..ساهتے که چمّی آئیءِ سرءَ کَپت نّزیک‌اَت که آئیءِ ساه در ببیت ءُ گۏں وتی بُرزترېں توارءَ وتی سنگتانی سرءَ کوکار جَت که : « اَو بدبختاں! شما چے کُرت..؟ مباتېت کم‌زات (ءُ  شومّاں) ..! اِشی منی گْوهار‌اِنت، اَو زار پر من ءُ وای پر شما..  شِی وَ منی گْوهاراِنت..  منی گْوهار..  اُو زار پر من!»بلے چه پیشامدے بوت؟ بےشک خدای عزّ ءُ جلّ ءَ‌ لوٹِتَت که چه اِے فاسقءَ په هما راهے که آئیءَ وت درگېتکگ‌اَت چه آئیءِ نزّیکترېں مردمءَ وَنده‌اِے بگِیْرْت  . چےءَ که په آ دخترے که اِے پلیتءَ گۏں آئی وعده کتگت، کارے پېش اَهتَگَت که آئی نتْوانتَت اۏداں حاضر ببیت، ءُ اِے فاسقءِ گُهار هم په کارےءِ خاطرءَ په وتی براتءَ گَشت ءُ اِے گْوهارءَ زانت که براتېں وتی گېشترېں وهدءَ تیابی جانشۏدءِ تهءَ گْوازېنیت، لذا ماں هما وهدءِ ج‍ِرِندءَ آئیءِ نېمگءَ شُت که براتېں په آ دخترءَ معیّن کتگ‌اَت. اِے پَیم اِے فاسق هما کـَلّےءِ تهءَ کپت که آئرَے په دخترءَ جتگَت ءُ گۏں هما تلک (تلَگ)ءِ جند که په دخترَے چېر کتگَت ماں تَرّت ءُ شکار بوت. په هر مجرم ءُ تبَهْ کارے آسرے هست‌اِنت اگر چه زمان دیر بگْوزیت، ءُ پیکه بکپیت ءُ بتُنگیت چه هما کیپْے که مردمانی چه همائیءَ تنگته؛ « چۏں بکنَے هنچوشءَ بئے» الله تعالی گْوشیت: «أ فأَمِنُوا مَکْرَ اللّٰهِ فَلَا یَأْمَنُ مَکْرَ اللّٰهِ إلّا الْقَوْمُ الْخٰسِرُونَ» (الأعراف: ٩٩)؛ مگه ایشاں چه اﷲءِ مکرءَ ماں امن قرارگپتگنت، گڑا چه اﷲءِ مکرءَ کسے اَبید چه زیانکاراں ماں امنءَ نبنت.[بلے همیش‌اِنت بے بند ءُ  باریءِ بَر که  شرع ءُ ربیت پادانی چیرءَ ببیت ءُ نفس ءُ هوا بالادست ببنت. مئے ورنا ءُ نوک ورنایانی خیال ایش‌اِنت انسانانی کامیاتی (کامیابی) همېش‌اِنت که هرچه انسانی دل ءُ آئی نفسانی واهش بلۏٹیت، بے هِچ مهن ءُ گِرشے آیانءَ بکنت. اِے مئے دژمنانی دسیسه‌اِنت که لۏٹَنت چه اِے راهءَ مسلمانانءَ گار ءُ بېگْواه بکنَنت ءُ مئے راجءَ وتی راجءِ پَیمءَ په تباهی بکشَّنت. اِے شیطانءِ راه‌اِنت که مئے پدّرېں دژمن‌اِنت ءُ مئے مهربانېں ربّ ما را چه آئیءَ بیم‌داتگ. اﷲ ۶ ءَ فرمائش کنت: «أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یٰبَنِیْ اٰدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطٰنَ إنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ . وَ أَنِ اعْبُدُونِیْ هٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیْمٌ» (یس: ۶٠و ۶١)؛ آیا من حکم راه ندات په شمَے سونءَ که اَو بنی‌آدماں! شیطانءَ عبادت مکنېت، بےشک که آئی شمَے لِکّالِکّېں دژمن‌اِنت. ءُ اِے که منءَ پرستش بکنېت ، همېش‌اِنت تِچکېں راه.)اَو منی ماس ءُ گُهاراں! شمَے رپتار هم طورے ببیت که بے ناموسېں مردمانءَ تماهءِ تهءَ دَور مدَنت، قرآن فرمائشءَ کنت: «فَلَاتَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَع الَّذِیْ فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ» (سوره‌ احزاب، آیه ۳۲)؛ گڑا شما وتی توارءَ نرم مکَنېت که آ کسے که آئیءِ دلءِ تۏکءَ – شَهْوتءُ بے ناموسیءِ- مرض هست ، ماں تماه مکپیت.]

٭ راجی